Landbúnaðurinn og ESB aðild

Bændasamtökin hafa tekið afdráttarlausa afstöðu gegn ESB aðild.  LÍÚ einnig en segja má að aðrir hópar séu með umsókn.   Staðan er mjög alvarleg fyrir þjóðina því að við banka- og gjaldmiðilshrunið færðust lífskjör okkar aftur um mörg ár og útlit er fyrir að þau muni dragast enn meira aftur úr, því þau fáu góðu “iðnaðarfyrirtæki” s.s. Össur, Marel og CCP sem hér eru enn, verða að færa starfsemi sína úr landi á næstu árum, nema að við og þau fáum stöðugan nothæfan gjaldmiðil og aukna tiltrú nágrannaþjóðanna til að starfa á alþjóðlegum markaði.   Það er deginum ljósara að ESB aðild er brýnt hagsmunamál fyrir þjóðina ef sæmilegur samningur næst, því þjóðin getur ekki lifað og dafnað á niðurgreiddum landbúnaði og sjávarútvegi sem búinn er að fullnýta auðlindina, þó enn megi bæta ýmislegt á báðum þessum sviðum.  Almennt eru margir á móti róttækum breytingum.  Við sjáum ekki kostina vegna þess að þeir eru ekki á borðinu fyrir framan okkur, en við vitum hvað við höfum.  Þess vegna er andstaða margra við ESB aðild aðeins hræðsla við það óþekkta og því ekki raunveruleg rökleg niðurstaða.  Hér á eftir eru atriði sem bændur þurfa að skoða er þeir taka afstöðu til ESB aðildar.  Þetta eru sem sé kostir við aðild, ýmislegt sem kemur sér vel fyrir bændur og landsbyggðina og sýnir að það er mjög hæpið að vera á móti aðild, jafnvel fyrir bændur, þó ljóst sé að verndin minnkar við niðurfellingu tolla.

1. Með ESB aðild og Evru myndi verðbólga nánast hverfa og vaxtagjöld lækka um nálægt 3%.  Auka, óþarfar vaxtagreiðslur til útlanda eru núna um 45 miljarðar króna fyrir ríkissjóð, sem kemur niður á lífskjörum almennt, einnig bænda.  Fyrir unga skulduga bændur sem nú eru komnir í alger vandræði með skuldir vegna fjárfestingar í kvóta, nýjum fjósum og tækjum koma lægri vextir sér vel.

2. Veruleg lækkun á verði matvæla sem og tilkoma Evrunnar myndi fjölga mikið ferðamönnum.  Atvinnugreinin ferðaþjónusta myndi vaxa hratt og taka við mörgum vinnandi höndum til sjávar og sveita, m.a. bænda sem ekki sæju sér lengur hag í búskapnum vegna lækkunar afurðaverðs með aukinni samkeppni.  Það er alveg ljóst að mjög hátt verð máltíða á veitingahúsum er eins og köld vatnsgusa framan í ferðamenn og þeir vilja fara þangað sem verðlagið er hagstætt.  Lækkun matvælaverðs í landinu myndi koma bændum og afkomendum þeirra til góða því þeir eru neytendur líka.

3. Með tilkomu stöðugs gjaldmiðils og efnahagsstöðugleika í landinu myndi útlendingum sem hafa áhuga á að fjárfesta í fyrirtækjum, jörðum og öðrum eignum hér á landi fjölga.  Það kemur fjármagn inn í landið meira að segja áhættufjármagn.  Þetta mun auka velsæld í landinu og gera það að verkum að þeir bændur sem vildu hætta ættu auðveldara með það.  Þetta mun einnig efla atvinnulífið í landinu almennt og auka atvinnuframboð fyrir alla, bæði bændur og afkomendur þeirra.  Það mun ýmis ný starfsemi þrífast í bættu efnahagsumhverfi.

4. Bændur eiga börn eins og aðrir og vilja að þeim vegni sem best í lífinu sem og þeim sjálfum.  Það er ljóst að bændur hljóta því að vilja stuðla að almennri efnahagsþróun landsins þannig að afkomendur þeirra sumir hverjir mjög vel menntaðir, hafi aðstöðu til að fá vinnu við hæfi og haldi henni.  Þannig voru t.d.  bankarnir á sínu (of) öfluga útrásarskeiði góðir vinnuveitendur.  Þeir veittu mörgum vel menntuðum afkomendum bænda og öðrum vinnu.  Við þurfum eitthvað í staðinn fyrir það sem hvarf eftir hrunið.  

5. Það eru harðnandi stéttaátök í landinu hvað varðar afstöðu til ESB vegna þess að hún ræður svo miklu um efnahagslega framtíð okkar.  Á móti eru bændur og útvegsmenn, sem hugsa um þrönga sérhagsmuni, en með ESB aðildarumsókn eru meirihluti annarra.  Hingað til hafa átökin verið fremur kurteis og almennt hafa landsmenn velferð bænda í huga jafnvel þó vitað sé að íslenskur landbúnaður kostar þjóða verulega í lífskjörum, enda þykja landbúnaðarafurðir íslenskra bænda almennt góðar.   En átökin munu harðna á komandi árum því það verður minna til skiptanna og umhyggja fyrir velferð bænda verður ekki eins mikil þegar harðnar á dalnum hjá almenningi til lengri tíma.  Landsmenn hafa kynnst góðum efnahagsaðstæðum í (falsaða) góðærinu og vilja sjá góða efnahagslega framtíð enda býður menntun landsmanna o.fl. upp á að við getum haft það gott hér, en bara ef við erum skynsöm og höfum gott samstarf við nágrannaþjóðir, stöðugleika og lægri vexti.   Þegar að því kemur munu bændur fá velvilja og skilning almennings til að aðlagast nýju kerfi innan ESB. 

Bændur!  Það er komið að því að hugsa út fyrir kassann.  Landið þarfnast þess að þið sýnið víðsýni og þor til að takast á við ný viðfangsefni og óvissu.  Ekki vera dragbítar og halda lífskjörum á landinu langt niðri vegna hræðslu við breytingar.  Tökum skrefið fram á við út úr þessu ömurlega efnahagsklúðri sem við erum því miður komin í.  Þið getið haft mikil áhrif til góðs í því efni.

Athugasemdir

[Gísli Ingvarsson, 19.4.2009 kl. 12:08]

Því má bæta við að aðildarviðræur um inngöngu munu nánast bara snúast um Sjávarútvegs og Landbúnaðarmál. Aðlögunarferli að upptöku evru er líka atriði en ekki samningarmál. Við verðum bara að gangast undir skilyrðin. Annars liggur fyrir að allar aðrar samþykktir ES höfum við defacto tekið upp nú þegar og því ekki samningamál. Því verða aðildaviðræður stuttar en snarpar ef menn svo vilja. Ég treysti því að Íslendingar reyni ekki að koma sér undan umhverfismálastefnu bandalagsins enda annað til skammar. Banna hvalveiðar: yes sir. Standa við losunarkvóta CO2: Yes sir.

Svo bitbeinið mikla Sjávarútvegur og landbúnaður stendur eftir og verður að útkljá. Það ættum við að ráða við.