ESB og landbúnaður á Íslandi. Allir hagnast ef við viljum.

"Bændasamtökin vilja áfram verndartolla, jafnvel þó að Ísland muni ganga í Evrópusambandið. Vilja samtökin að bændur fái undanþágu undan öllum reglum ESB varðandi innflutning á landbúnaðarafurðum. Hefur þetta komið fram á rýnifundum um landbúnaðarmál í Brussel, milli samningahópa Íslands og ESB."

Ef að þetta er raunveruleg afstaða bændasamtakanna þá þyrftu þau að hugsa málið betur.  Segjum sem svo að bændur fengju þessar kröfur samþykktar.  Þá myndu þeir, sem og aðrir, njóta ávaxtanna af ESB aðild nefnilega lægri vaxta, stöðugra verðlags, meiri ferðamannastraums og tekna af þeim.  Einnig fengju þeir opinn markað fyrir landbúnaðarafurðir í Evrópu með tilheyrandi vaxtartækifærum.  Þeir myndu sem sé stórgræða á aðild.

Það er því ljóst að þó markmiðið landbúnaðarins sé að tapa ekki á aðild gæti hann búið við minni tollavernd án þess að tapa á heildina litið.  Minni tollavernd lækkar líka verð landbúnaðarafurða sem dregur úr verðbólgu, sem minnkar verðbætur á verðtryggð lán og minnkar þrýsting á launahækkanir vegna þess að fólk þarf minna til að komast af í landinu.  Það gerir svo arðbæra ýmsa atvinnustarfsemi sem ekki ræður við há laun, sem kemur grundvelli undir fleiri störf i landinu líka fyrir bændur og eykur þar með atvinnu.  Það er því atvinnuskapandi að lækka verð á landbúnaðarafurðum.

Það er ljóst að ef bændur neita að skilja þetta samhengi hlutanna þá þurfa aðrir halda þessum sjónarmiðum á lofti.  Allur almenningur og líka bændur munu græða á ESB aðild ef við viljum.

Skattgreiðendur gætu líka ákveðið að bæta bændum upp það sem þeir tapa við ESB aðild því hagurinn af inngöngu réttlætir fórnir til handa þeim sem mest missa við aðild.  Allir gætu hagnast ef við viljum.