Spyrlar og þáttastjórnendur þurfa að átta sig.

Eftir hrun finnst mér oft að þáttastjórnendur og spyrlar í útvarpi og sjónvarpi fari offari í framkomu við viðmælendur sína og séu nasty og leiðinlegir við þá.   Það er eins og spyrlarnir þori ekki annað en sýna ónærgætni og allt að því hörku oft á tíðum.  Vafalítið býr að baki vilji til að standa sig vel í mikilvægu aðhalds hlutverki fjölmiðla og upplýsa helst um hulinn sannleika, leiða fram mikilvægar upplýsingar fyrir áheyrendur.

En svona má þetta ekki ganga til áfram.   Maður vorkennir oft viðmælendunum og leiðist orðaskak, pex og smámunasemi spyrlanna.  Hætt er við að ef þetta heldur svona áfram þá leiði þetta til þess að viðmælendurnir, hvort sem er stjórnmálamenn eða aðrir sem fyrir verða,  nenni ekki að sitja undir endalausum leiðindum og snúi sér að öðrum viðfangsefnum.   Það er sem sé hætta á enn meiri atgerfisflótta úr stjórnmálum og af öðrum póstum sem þurfa að eiga erindi við almenning og eru títt í fjölmiðlum.

Nú er mikilvægt að fjölmiðlafólk veiti aðhald og upplýsi vel um mál en leiðin er ekki frekja og yfirgangur við viðmælendur.   Málið snýst um að kynna sér mál, vera inn í málum og undirbúa sig.   Spurningar og eftirfylgni eiga að byggjast á þekkingu og innsæi, vera markvissar og það á vissulega að fylgja áhugaverðum þráðum eftir þegar upp koma, en með áhuga fyrir málinu ekki sýndar aðgangshörku.   

Það á að koma fram af virðingu og tillitssemi fyrir viðmælandanum því þannig ganga mannleg samskipti best.   Það verður áheyrilegra og gagnlegra, hægt að komast yfir meira og fá betri og greinilegri upplýsingar ef vel tekst til.    

Fjölmiðlafólk getur ekki vikið sér undan sínu hlutverki með yfirborðslegri ósvífni og pexi.  Málið snýst um raunverulega greiningu og eftirfylgni, sem unnin er með vinsemd og virðingu fyrir viðfangsefninu.  Það skiptir máli að samtölin séu áhugaverð á að hlíða.  Það verður árangursríkara og farsælla þegar til lengdar lætur.