Tómataræktun norðurundir heimskautsbaug

Þessa dagana er þrýst á um niðurgreiðslur rafmagns fyrir garðyrkjubændur til að auðvelda ræktun tómata í skammdeginu hér norðurundir heimskautsbaug.  Ég segi eins og Jón Baldvin, þegar Bryndís varð fegurðardrottning "sveijattan".  Við þetta er margt að athuga og er hér tæpt á nokkrum atriðum.

Til að rækta tómata þarf hið augljósa, mikið ljós.  Öflugasti ljósgjafinn er sólin og af hnattrænum ástæðum skín hún lengur og betur við miðbaug en hér upp við heimskautsbaug.  Þetta er sama sólin sem skín hér og syðra og þegar gróður jarðarinnar er annarsvegar þá er í rauninni ekkert sem kemur í stað sólarinnar góðu.   Að vísu má nota rafmagn til að líkja eftir sólarljósi.  En rafmagnið kostar talsvert í framleiðslu og orkuframleiðslu er takmörk sett m.a. af umhverfisástæðum.  Svo veit ég ekki hvort rafljósið geri alveg sama gagn og sólarljósið varðandi hollustu, en það er annað mál. 

Hér ber að athuga að það er nóg að gera fyrir gott rafmagn.  Nokkrir vilja fá það til álbræðslu.  Útflutningur þess skapar gjaldeyri mun meiri en minni tómata innflutningur sparar.  Einhverjir vilja koma upp hér gagnaverum, nýta umhverfisvænt rafmagnið og ekki-hitann okkar, til að spara kælingu.  Svo er það að það er ekki endalaust hægt að virkja, þó sem betur fer sé talsvert eftir af virkjunarkostum enn.   Það er bara bull að við verðum að auka raflýsta ræktun tómata og annars grænmetis til að spara gjaldeyri.  Við spörum minni gjaldeyri en við fáum með ofangreindum nýtingarkostum.  Rafmagn sem notað er til vetrarræktunar grænmetis á ekki að niðurgreiða.  Þeir sem vilja endilega streitast við hana verða bara að sætta sig við raunkostnað vþa. það er næg þörf fyrir rafmagnið.   Það kostar að framleiða það og koma því á notkunarstað.  Það þarf í öllu falli að vera hagkvæmt að nota rafmagn án þess að peningar skattgreiðenda komi til.    Skattgreiðendur eru ekki allir ríkir.  Það á ekki að líta á þá sem einhvern óræðan hóp sem hægt er að tuddast endalaust á.  Flestir skattgreiðendur eru venjulegt fólk sem hefur ekki of mikið milli handanna, síst núna í kreppunni. Ódýrasti og umhverfisvænsti virkjunarkosturinn er að niðurgreiða ekki rafmagnið til vetrarræktunar grænmetis og nota það á öðrum sviðum.  Það á að leyfa náttúrulegum kostum á hverjum stað að ráða ferðinni að talsverðu leyti.  Rækta tómata o.fl. þar sem sólin skín með umhverfisvænum hætti sunnar á hnettinum og hafa gagnaver og ýmsa orkufreka starfssemi þar sem hagkvæmt er að virkja á umhverfisvænan hátt, án útblásturs lofttegunda t.d. hér hjá okkur. Við verðum að hætta að láta bændur og fleiri bulla endalaust í okkur.  Þeir eru ekkert betri en við almenningur til að móta sína starfsemi eftir þörfum og aðstæðum.  Þeir eiga engan heilagan rétt til niðurgreiðslna og tollaverndar.  Það á að gera það sem er hagkvæmt og eftirspurn er eftir, en sleppa hinu.  Líka bændur.  Við hér stundum dýrasta landbúnað í heimi út af svona bulli.  Það þarf að draga úr honum en ekki bæta endalaust í.  Ef fram heldur sem horfir heimtar einhver að við ræktum líka appelsínur, epli, banana o.fl. í raflýstum upphituðum gróðurhúsum allt árið um kring.  Þetta er bull og allt í lagi að gera sér grein fyrir því. 

Ég sé ekki mikinn mun á því fyrir menningu landsins að menn vinni í raflýstu gróðurhúsi eða í álbræðslu eða gagnaveri.  Þetta er allt vinna og það er eins gott ef sú vinna er að gagni fyrir okkur, land og þjóð.  Þannig vegnar okkur betur sem þjóð.